รายการนี้จัดโดยผู้เชี่ยวชาญด้านการเลี้ยงดู จัสติน โคลสัน และผู้นำเสนอในวันนี้ อัลลี แลงดอน เกี่ยวข้องกับพ่อแม่ชาวออสเตรเลีย 10 กลุ่มที่มีสไตล์การเลี้ยงดูที่แตกต่างกัน พวกเขาผ่านความท้าทายต่างๆ มากมายเพื่อตัดสินว่าสไตล์ของใคร ” ดีที่สุด ” รายการซึ่งจบในวันอังคารประสบความสำเร็จด้านเรตติ้งท่ามกลางตอนที่เกี่ยวข้องกับเวลาหน้าจอและการตบตี แต่มันมีประโยชน์หรือไม่? หากเรามองย้อนกลับไปที่ประวัติศาสตร์ของแนวทางการเลี้ยงดู
เราจะเห็นว่าแนวคิดที่ว่ามีวิธีเลี้ยงลูกที่ “ถูกต้อง” นั้นไม่ใช่เรื่องใหม่
ในช่วงทศวรรษที่ 1920 และ 1930 ผู้เชี่ยวชาญเช่น Frederic และ Mary Truby King และ John B Watson ได้คิดค้นวิธีการแบบเผด็จการที่ทำเป็นประจำ ท่ามกลางการผลักดันเพื่อลดการตายของทารก พวกเขาเน้นเรื่องโภชนาการ อากาศบริสุทธิ์ และระเบียบวินัย พวกเขาเตือนถึง “อันตรายของการรักแม่มากเกินไป” และสนับสนุนให้ผู้ปกครองไว้วางใจผู้เชี่ยวชาญและมุ่งเน้นไปที่การบรรลุพัฒนาการที่สำคัญมากกว่าการผูกมัด
จากนั้น หลังสงครามโลกครั้งที่สองเบนจามิน สป็อคเลิกคิดว่าเด็ก ๆ ต้องการตารางเวลาและความรักเพียงเล็กน้อย แทนที่จะสอนเด็ก เขาสนับสนุนความเข้าใจและให้ความสนใจกับเด็กในแต่ละช่วงของการพัฒนา Spock เช่นผู้เชี่ยวชาญที่โดดเด่นคนอื่นๆ เช่น Mary Ainsworth และJohn Bowlbyเน้นย้ำถึงความต้องการทางอารมณ์ของเด็กและความสำคัญของความรักทางร่างกายของพ่อแม่
คำแนะนำในปลายศตวรรษที่ 20
ระหว่างทศวรรษ 1970 ถึงปลายศตวรรษที่ 20 แนวโน้มการเลี้ยงดูแบบ “ยึดเด็กเป็นศูนย์กลาง” ยังคงดำเนินต่อไป นำโดยนักจิตวิทยาชาวอังกฤษ เพเนโลพี ลีช และผู้เชี่ยวชาญด้านการเลี้ยงดูแบบผูกมัด บิลและมาร์ธา เซียร์
แต่ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 20 มีการเติบโตอย่างมากและคำแนะนำในการเลี้ยงลูกที่หลากหลาย – และไม่มีใครเอาชนะกลุ่มผู้เชี่ยวชาญได้ บางทีนี่อาจสะท้อนถึงครอบครัวที่เปลี่ยนไป โครงสร้างครอบครัวที่แตกต่างกัน แม่จำนวนมากขึ้นที่ทำงานที่ได้รับค่าจ้าง และพ่อจำนวนมากขึ้นที่เกี่ยวข้องกับการดูแลลูก
อย่างไรก็ตาม คำแนะนำมักจะขัดแย้งกัน ในแง่หนึ่ง Gina Ford
มีกิจวัตรที่เข้มงวดของเธอในการให้กำเนิดทารกน้อยที่พึงพอใจ ในขณะที่ Tracy Hogg พี่เลี้ยงฮอลลีวูดเน้นการฟังทารกร้องไห้และ “ปรับให้เข้ากับภาษากายของพวกเขา”
การอภิปรายการเลี้ยงดูสมัยใหม่
คำแนะนำสำหรับผู้ปกครองสะท้อนให้เห็นถึงความซับซ้อนที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับการเลี้ยงดูบุตรยุคใหม่ โดยมีแนวทางการเลี้ยงดูที่แตกต่างกันเช่น:
การเลี้ยงลูกแบบผูกมัด – ซึ่งแนะนำให้สัมผัสเนื้อแนบเนื้อตั้งแต่แรกเกิด การให้นมลูก การให้ทารกอยู่ใกล้ ๆ ด้วยสลิง และการนอนร่วม
“ภาษาฝรั่งเศส” – เน้นขอบเขตที่ชัดเจนระหว่างผู้ใหญ่และเด็ก
การเลี้ยงดูเสือ – วิธีนี้ได้รับความนิยมโดย Amy Chua นักเขียน ชาวอเมริกันเชื้อสายจีน มันเป็นสไตล์เผด็จการที่พ่อแม่ลงทุนอย่างสูงเพื่อความสำเร็จของลูก
เฮลิคอปเตอร์ – แนวทางนี้ทำให้ผู้ปกครองปกป้องหรือลอยอยู่เหนือบุตรหลานเพื่อให้พวกเขาปลอดภัย
ระยะฟรี – สิ่งนี้โต้แย้งว่าการป้องกันมากเกินไปไม่ดีต่อพัฒนาการ และเด็กควรได้รับการสนับสนุนให้เดินเล่นอย่างอิสระและเล่นกลางแจ้งโดยไม่มีใครดูแล
คำแนะนำมากมาย – แต่คุณสามารถเพิกเฉยได้
ใน Parental Guidance มีการทดสอบหรือเปรียบเทียบรูปแบบการเลี้ยงดูโดยการทดลองต่างๆ เช่น เด็กๆ จะไป (แกล้ง) คนแปลกหน้าหรือไม่ หรือพวกเขาจะรับมืออย่างไรในร้านอาหารหรูๆ แต่ยังพิจารณาถึง “คุณสนับสนุนให้พวกเขาตั้งเป้าหมายที่สูงได้อย่างไร”
มีแรงกดดันเสมอ โดยเฉพาะกับแม่ ในการสร้างผลลัพธ์ที่สมบูรณ์แบบสำหรับลูก ๆ ของพวกเขา แต่คำแนะนำในการเลี้ยงดูในปัจจุบันได้เปลี่ยนจากการให้อาหาร เสื้อผ้า และการฝึกสอนเด็กไปสู่การสร้างผู้ใหญ่ที่รอบรู้และ “ประสบความสำเร็จ” การเปลี่ยนจุดสนใจจากเด็กไปยังผู้ปกครองนี้สะท้อนให้เห็นในภาษา: คำแนะนำในการเลี้ยงดูเด็กกลายเป็นคำแนะนำ “การเลี้ยงดู”
แต่คำแนะนำที่มักซับซ้อนมากมายในปัจจุบันเพิ่มแรงกดดันให้พ่อแม่หรือไม่? การวิจัยของฉันเองแนะนำว่าไม่ได้
ฉันได้สัมภาษณ์ผู้หญิง 28 คนที่เลี้ยงลูกระหว่างปี 1950 ถึง 1990
ในขณะที่ผู้หญิงหลายคนมีสำเนาของสป็อค – หรืออย่างน้อยก็ทราบข้อความของมัน – พวกเธอไม่จำเป็นต้องใช้มัน บางคนบอกว่าพวกเขาใช้มัน “จนกระดาษหลุดออกมา” คนอื่น ๆ บอกว่า “มันเป็นขยะ” และอธิบายว่าพวกเขาฟังคำแนะนำของเพื่อนและญาติอย่างใกล้ชิดมากขึ้นอย่างไร
นั่นคือ พ่อแม่ – และโดยเฉพาะอย่างยิ่งแม่ – สามารถแยกแยะความแตกต่างระหว่าง “คำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญ” กับสถานการณ์ครอบครัวของแต่ละคนได้
คุณรู้ได้อย่างไรว่าจริงๆ?
นั่นทำให้รายการโทรทัศน์อย่าง Parental Guidance ซึ่งดูเหมือนจะแนะนำว่ามีวิธี “ดีที่สุด” ในการเลี้ยงลูกของคุณอยู่ที่ไหน
มันอาจทำให้ทีวีดูน่าสนใจ แต่ผู้ปกครองต้องการข้อมูล ไม่ใช่แรงกดดันให้ทำตามวิธีการเลี้ยงดูในอุดมคติ และไม่ใช่ว่าเรารู้แน่ว่าอะไรคือ “ดีที่สุด” อยู่แล้ว ผู้หญิงคนหนึ่งที่ฉันสัมภาษณ์เพื่อการวิจัยของฉัน อยู่ในวัย 80 ปี และเลี้ยงลูก 4 คนในช่วงปี 1950 ตามที่เธอบอกฉันหลังจากสัมภาษณ์สี่ชั่วโมง:
คุณหวังว่าพวกเขาจะเป็นผู้ใหญ่ที่ดีและคุณได้ทำงานกับพวกเขา แต่คุณจะรู้ได้อย่างไร คุณรู้ได้อย่างไร
แนวคิดเกี่ยวกับวิธีที่เราควรเป็นพ่อแม่ในช่วงเวลาที่พ่อแม่อ่อนแอและต้องการคำแนะนำ พวกเขาสร้างพ่อแม่และเด็กและผลกระทบทางอารมณ์ของข้อความที่ทรงพลังเหล่านี้สามารถคงอยู่ไปตลอดชีวิต
